كوثر

باسمه تعالي

سؤال : چرا در اسلام ، ارزش عمل به نيت آن است و قبولي عمل به قصد قربت و اخلاص وابسته است ؟
پاسخ : در كارهاي دنيوي نيز ارزش كارها ، به نيت آنها بستگي دارد به اين مثال ها توجه كنيد :
جراح و چاقوكش هر دو شكم پاره مي كنند ، اما كار جراح ، خدمت است و كار چاقوكش جنايت .
همين جراح مي تواند براي پول كار كند و مي تواند براي نجات يك انسان كار كند ، هر كدام از اين هدف ها نيز ارزش مخصوص به خود دارد .
مثالي ديگر :
يك ليوان آب را به سه نفر عرضه مي كنيم ؛ يكي نمي خورد ، چون ميل ندارد ، ديگري نمي خورد چون قهر كرده است ، سومي نمي خورد و مي گويد : نفر چهارم از من تشنه تر است ، آب را به او بدهيد ! اين سه نفر ، در ننوشيدن آب يكسانند ولي به خاطر آن كه هدف هاي آنها متفاوت است ، ارزش كارشان نيز تفاوت دارد.
در اسكناس ها نخي است كه نشانه اصالت اسكناس و وسيله جدايي اسكناس اصلي از قلابي است ، در عبادات نيز بايد ريسماني محكم ميان بنده و خدا باشد كه همان قصد قربت و اخلاص است . اگر آن نخ نباشد يا پاره شود ، رابطه انسان با خدا قطع و عمل مقبول نيست .

منبع :پرسش هاي مهم پاسخ هاي كوتاه ‘ محسن قرائتي‘ص28.

باسمه تعالي
«وجدان» يك حقيقت و واقعيتي است، اما مسأله اين است كه مي گويند: وجدان تغيير مي كند، آيا اين درست است؟ آيا خودش في حد ذاته تغيير مي كند يا نه، مثل هر قوه اي از قوا تغيير مي كند، احيانا فاسد مي شود و خوب كار نمي كند، مثل همه ي دستگاهها. هر دستگاهي آن وقت اثر خودش را مي بخشد كه سالم باشد، اگر مريض بشود خوب كار نمي كند. يك اتومبيل وقتي كه خراب شد، ديگر خوب كار نمي كند؛ چشم مي بيند، اما يك وقت هست كه ديگر چشم كار نمي كند و ديگر نمي بيند. آدم هم يك وقت مريض مي شود، چشمش زردي مي آورد، دنيا را زرد مي بيند، اما اين دليل اين نيست كه چشم در كار ديدش ثابت نيست، يعني انحراف پيدا مي كند و در حال انحراف، كم مي بيند، يك چيز را دو چيز مي بيند، همه چيز را سياه مي بيند. اين با آن حرف خيلي فرق مي كند، حرف آنهاست كه اساساً وجدانها متغير است. قرآن اين حرف را نمي زند، بلكه مي گويد: وجدانها ثابت است، ولي ممكن است مريض بشوند، اگر مريض شد خوب كار نمي كند، عوضي كار مي كند. پس از نظر ما درست است كه وجدانها تغيير مي كند، اما نه به آن معنا كه وجدان امر متغيري است و وضع ثابتي ندارد، بلكه به معناي اينكه وجدان مانند هر قوه از قواي روحاني و جسماني انسان حالت سلامت دارد و حالت انحراف؛ در حال خوب نمي كند، عوضي كار مي كند.

منبع: اسلام و مقتضيات زمان، ج1، ص 228

باسمه تعال
مولوي مثلي مي آورد، مي گويد: شخصي خاري را در سر راه مردم كاشته بود؛ اين خار بزرگ شد. گفتند: آقا بيا اين خار را بكن. گفت: دير نمي شود، حالا مي كنيم، يك سال ديگر مي كنيم! سال بعد بوته ي خار بزرگتر شد، ولي خاركن چطور؟ پيرتر شده. گفتند: بيا بكن. گفت: دير نمي شود، بعد مي كنيم. سال به سال بوته ي خار بيشتر رشد مي كرد، بيشتر ريشه مي دوانيد، تنه اش كلفت تر، خارهايش تيزتر و خطرش بيشتر مي شود؛ اما خاركن پيرتر و از نيرويش كاسته مي شد:
خاربن در قوت و برخاستن
خاركن در سستي و در كاستن
مي خواهد بگويد: اين ملكات رذيله، اخلاق فاسد، روز به روز در وجود تو مثل آن بوته ي خار بيشتر رشد مي كند، بيشتر ريشه مي دواند، تنه اش كلفت تر، خارهايش تيزتر و خطرش بزرگتر مي شود، ولي تو خودت روزبه روز پيرتر مي شوي و از نيرويت، از آن نيروهاي مقدس تو كاسته مي شود. وقتي كه جوان هستي مثل يك آدم قوي و نيرومندي هستي كه مي خواهد يك نهال را بكند. به سرعت مي كني، ريشه اش را هم مي كني مي اندازي دور، اما وقتي كه پير شدي، مثل يك آدم سست قوه اي هستي كه مي خواهد يك درخت قوي را با دست خودش بكند، هرچه زور مي زند درخت از ريشه در نمي آيد.

منبع: گفتار هاي معنوي ‘ مرتضي مطهري‘ص154.

باسمه تعالي

سؤال: منظور از يك بار شستن در وضو چيست؟

آيات عظام امام ‘ بهجت ‘ تبريزي ‘فاضل و مكارم :منظور از يك بار شستن آن است كه تمام عضو را بشويد‘ خواه با يك مشت آب باشد يا چندين مشت.پس وقتي عضو به طور كامل شسته شد يك مرتبه حساب مي شود.

آيات عظام خامنه اي ‘ سيستاني ‘صافي ‘ نوري ‘ وحيد : ملاك براي تعيين يك بار شستن ‘ قصد انسان است . پس اگر به قصد شستن اول مثلا ده مرتبه آب بريزد اشكال ندارد و همه آن ها شستن اول محسوب مي شود.

منبع : احكام وضو ‘ سيدمجتبي حسيني ‘ ص34.

باسمه تعالي

سؤال :در وضو شستن صورت و دست ها تا چند مرتبه جايز است؟

آيات عظام امام ‘خامنه اي‘ فاضل و نوري :براي مرتبه اول واجب و مرتبه دوم جايز و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام است.

آيات عظام بهجت ‘ سيستاني‘ صافي و وحيد:براي مرتبه اول واجب و مرتبه دوم مستحب و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام است.

آيت الله تبريزي : براي مرتبه اول و مرتبه دوم بنا بر نظر مشهور مستحب است ؛ولي احتياط واجب در دست چپ در ترك مرتبه دوم است و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام است.

آيت الله مكارم: براي مرتبه اول واجب و بنا بر احتياط واجب ترك مرتبه دوم است و براي مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام است .

منبع :احكام وضو ‘سيد مجتبي حسيني ‘ص33.