كوثر

باسمه تعالي
دل مي رود زدستم صاحب زمان  خدا را
بيرون خرام از غيب، طاقت نماند ما را

اي كشتي ولايت، از غـرق ده نجـاتم
باشد كه باز بينم، ديـدار آشنـا را

اي صاحب هدايت، شكرانه ولايت
از خوان وصل بنواز، مهجور بينوا را

مست شراب شوقت، اين نغمه مي سرايد:
هات الصبوح حيّوا، يا ايها الكـسارا

ده روزه مهر گردون، افسانه است و افسون
يك لحظه خدمت تو، بهتر زملك دارا

آنكوشناخت قدرت، هرگز نگشت محتاج
اين كيمياي مهرت، سلطان كند گدا را

آئينه سكندر، كـي چـون دل تو بـاشد
با آفتاب تـابان، نسبت كجـا سهـا را

در كوي حضرت تو، فيض ار گذر ندارد
دربـارگاه شـاهان، ره نيست هـر گدا را

شعر از فيض  كاشاني