كوثر

باسمه تعالي

شخصي از مريدان آيت الله شيخ جلال الدين علامه حائري نقل كرد:

دوستي داشتم كه در بندپي بابل ساكن بود. در يكي از روزهاي پاييزي كه من در مغازه شيريني فروشي خود نشسته بودم، فرزند آن دوست به مغازه ام آمد و گفت: پدرم چند روز است كه بيمار شد ه و بيماري او هر روز شديدتر مي شود. آمدم تا دكتري به بندپي ببرم و اگر استخاره شود و از بين اطباء شهر، طبيبي انتخاب گردد، بهتر است. به او گفتم: اكنون وقت نماز مغرب فرا مي رسد، با هم به مسجد علامه مي رويم و پس از اقامه نماز جماعت، از آيت الله حائري تقاضا مي كنم تا استخاره كند. روي كاغذي اعداد1 و2 و3 را كه علامت سه پزشك انتخابي مورد نظر بود نوشتم و كاغذ را در پاكت گذاشتم و به مسجد روانه شديم. بعد از خاتمه نماز، از حضرت آيت الله علامه حائري(ره) خواستم كه براي اين مرد كه از بندپي آمده استخاره كند . پس از استخاره اول مرقوم داشتند: پدر بيمار اين شخص چند ساعتي است كه فوت كرده و منتظر او هستند وسايل (كفن و دفن) بخرد و ببرد و به رفتن پزشك نيازي نيست. من چون اعتقاد خاصي به مرحوم آيت الله(ره) داشتم، به فوريت از جاي برخاستم و وسايل تكفين و تدفين را براي فرزند دوستم آماده كردم و او را شبانه روانه بندپي نمودم. فردا صبح كه خود به بندپي رفتم،معلوم شد در ساعتي كه فرموده بودند، آن دوست محترم من دعوت حق را لبيك گفته و فوت نمود.

منبع: آشنايي با فرزانگان بابل ‘ص303.